‘Garrincha’ is het nog onbekende sleutelwoord dat centraal staat in het verslag over Klaas Kroon. Wederom sinds jaar en dag een stille kracht binnen de vrijwilligersgroep van SV Urk. 63 jaar SVU met een korte onderbreking tussendoor, mag een geweldige staat van dienst genoemd worden. Ik denk dat hij voor velen onbekend is (geworden), zeker de jongere generatie zal zich afvragen wie hij is. Klaas (73 jaar) was ooit schilder van beroep, maar is een keer van een steiger gevallen en werd daardoor afgekeurd. De goedlachse Klaas staat beter bekend als ‘Rooie Kas’, niet wetende of dit een scheldnaam is of een gewaardeerde bijnaam. Vroeger was hij een goede voetballer, zo kan ik nog uit mijn diepe geheugen halen, maar wie kan het ons beter vertellen dan hijzelf.
Klaas wist niet erg wat hem in dit gesprek te wachten stond en dat onbekende van wat er zou komen, weerhield hem een beetje. Ook hij blijft liever op de achtergrond, maar al gauw was de druk van de ketel en kwam hij op stoom. Hij herinnert zich met zijn bijnaam “Rooie Kas” aan de voetbalpartijtjes op het Klapskoel in het oude deel van het dorp bij de slikhoogte. Luppien van Bartjen en Kees van Mette waren zijn destijds zijn metgezellen.
In die periode was er de alom bekende Manuel dos Santos, een Braziliaanse profvoetballer. Garrincha, de bijnaam “klein vogeltje” kreeg hij van zijn zuster vanwege zijn kleine postuur. Hij werd door sommigen gezien als een van de beste Braziliaanse voetballers ooit. Hij won, nadat Pelé geblesseerd raakte, ‘in zijn eentje’ met Brazilië de wereldbeker in Chili, 1962. (Bron Wikipedia)
De vergelijking met de naam ‘Garrincha’ was gauw gelegd en werd op z’n Urkers verbasterd tot ‘Kas’ of wel te verstaan ‘Rooie Kas’ vanwege zijn rode haar. Een kwalitatieve vergelijking op voetbalgebied, waar je als voetballer trots op mag zijn.
Klaas speelde vanaf zijn tiende jaar (voetballen op jongere leeftijd kon toen nog niet) bij SV Urk en het merendeel daarvan als verdediger of middenvelder bij Urk 3. Hij herinnert zich nog een voorval, waarbij hij geblesseerd was. Gerrit Dijkstra speelde toen ook bij Urk 3. Tijdens de wedstrijd werd een Urker speler uit het veld gestuurd en na afloop gaven ze mijn naam door. Hierdoor kreeg ik (zonder dat hij het wist) een schorsing, terwijl hij geblesseerd aan de kant stond. Het kon allemaal in die mooie tijd, zo herinnert hij zich met een glimlach.
Zijn voetbalcarrière heeft hij bij zijn vriendenclub De Magneet op het Hobbyvoetbal afgesloten. En er volgde een periode van bestuurlijke inzet. Met Jaap Gerssen en Luut de Boer en Klaas ‘van Tuke’ werd de jeugdcommissie opgericht. Het jeugdvoetbal bij SV Urk stond nog in de kinderschoenen als je dat vergelijkt met nu. De jaren die volgden werden als jeugdleider en jeugdtrainer ingevuld. Ook na een korte onderbreking als polderbewoner, werd hij daarna weer bij de jeugd teruggehaald op het oude nest door Piet de Boer (UK33).
Het was Jan Woord die hem in De Ark een keer had gevraagd als schilder voor het werk van terreinknecht. Het blauwwitte gevoel was blijven bestaan en sindsdien is Klaas al pakweg 20 jaar op maandag en dinsdag en woensdag aanwezig op het sportpark. Een trouwe gast dus, die het team helpt met de velden stampen en met schoonmaken. Een noodzakelijke klus, die wekelijks moet met een vork en stamper gedaan moet worden om de prachtige velden te laten herstellen na gebruik. Maar ook schilderen maakt deel uit van zijn werkzaamheden. Hoe kan het ook anders, hij was vroeger schilder van beroep.
Rooie Kas is zeer tevreden over het SVU van nu. De teamgeest en het amateur schap spreken hem bij Urk 1 aan, waar hij zoveel mogelijk als toeschouwer aanwezig is. Klaas is een echte clubman, die met zijn staat van dienst moeilijk te vervangen is, maar toch komt dat moment een keer… (JJH)
